จดหมายเปิดผนึกจากแพทย์อาสาสมัครต่างชาติใน กาซ่า

เพื่อน ๆ ที่รัก

เมื่อคีนนี้เป็นคืนที่หนักหน่วงอย่างยิ่ง การบุกภาคพื้นดินของอิสราเอลที่กาซ่าส่งผลให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บในรูปแบบต่าง ๆ เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย ผู้บาดเจ็บแขนขาขาด เสียเลือด หนาวสั่น รอความตาย ถูกบรรทุกมาล้นคันรถ พวกเขาเป็นประชาชนผู้บริสุทธิ์ ทุกผู้ทุกวัย

บรรดาวีรบุรุษของเราที่อยู่ประจำรถพยาบาลและโรงพยาบาลทุกแห่งในกาซ่าต่างทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่มีวันหยุดตลอด 24 ชั่วโมง ทุกคนระโหยโรยแรงและเหน็ดเหนื่อยแสนสาหัสจากการทำงานที่เกินกำลังมนุษย์จะรับได้ (โดยไม่ได้รับค่าตอบแทนใด ๆ และเฉพาะที่โรงพยาบาลในเมืองชีฟาอฺนั้นพวกเขาทำงานโดยไม่รับเงินเดือนเลยมาสี่เดือนแล้ว) พวกเขาพยายามให้การรักษาและพยายามทำความเข้าใจกับความโกลาหลที่เกินจะเข้าใจได้ของสิ่งที่เกิดขึ้นกับอวัยวต่าง ๆ ของร่างกายมนุษย์ที่บ้างก็เดินได้ บ้างก็เดินไม่ได้ บ้างก็หายใจ บ้างก็หยุดหายใจไปแล้ว แต่ทุกคนคือมนุษย์ หากแต่ขณะนี้พวกเขาถูกกระทำราวกับไม่ใช่มนุษย์จากกองทัพที่อ้างตัวว่าเป็น ”กองทัพที่มีคุณธรรมมากที่สุดในโลก”

ผมขอแสดงความนับถืออย่างสูงยิ่งต่อผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งหมดที่มีความอดทนอย่างที่สุดต่อความเจ็บปวด ความทรมานและความหวาดผวา ผมขอแสดงความชื่นชมอย่างสุดซึ้งต่อคณะแพทย์ พยาบาลและอาสาสมัคร ความใกล้ชิดที่ผมมีต่อชาวปาเลสไตน์ทำให้ผมมีความเข้มแข็ง ถึงแม้ในบางขณะผมอยากจะกรีดร้อง กอดใครสักคนไว้แน่น ๆ และร้องไห้ออกมา สูดกลิ่นหอมของเส้นผมและผิวหนังที่อบอุ่นของเด็กน้อยที่ร่างโชกเลือด ปกป้องเราไว้ในอ้อมกอดของกันและกัน แต่เราต่างก็ไม่อาจทำเช่นนั้นได้

ใบหน้าที่ระโหยโรยแรงทั้งหลาย — ไม่แล้วนะ พอแล้วนะกับรถที่เต็มไปด้วยผู้บาดเจ็บสาหัสและเลือดท่วมตัว บนพื้นห้องฉุกเฉินของเรายังเจิ่งนองไปด้วยโลหิต เรายังมีผ้าพันแผลชุ่มเลือดอีกกองพะเนินที่รอการจัดการ บรรดาพนักงานทำความสะอาดต่างต้องคอยช้อนเลือดและเศษชิ้นส่วนของร่างกาย เส้นผม เสื้อผ้า สายท่อที่สอดใส่ในร่างกาย และบรรดาชิ้นส่วนที่หลงเหลือจากร่างกายของผู้เสียชีวิตออกไป แต่ก็เพียงเพื่อจะรอรับชิ้นส่วนแบบเดียวกันนี้กลับเข้ามาใหม่เท่านั้นเอง ตลอดระยะเวลาเพียง 24 ชั่วโมงที่ผ่านมา มีผู้ได้รับบาดเจ็บถูกนำมาที่โรงพยาบาลชีฟาอฺกว่าร้อยราย อาจเพียงพอต่อการรองรับของโรงพยาบาลซึ่งมีคณะทำงานที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและมีความพร้อมทุกอย่าง แต่ที่นี่แทบไม่มีอะไรเลย ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำ ไม่มีอุปกรณ์ที่สามารถใช้แล้วทิ้งได้ ไม่มียา ถ้าจะมีบ้างก็คือโต๊ะ เครื่องมือ และหน้าจอมอนิเตอร์ที่ขึ้นสนิมราวกับนำมาจากพิพิธภัณฑ์แห่งวันวาน แต่พวกเขาไม่ปริปากบ่น บรรดาวีรบุรุษเหล่านี้ พวกเขาเดินหน้าต่อไป ราวกับนักรบ หยัดยืน แน่วแน่ และมั่นคง

ขณะที่ผมเขียนจดหมายนี้ถึงพวกคุณ ผมอยู่เพียงลำพังบนเตียงนอน น้ำตาของผมไหลริน เป็นน้ำตาอุ่น ๆ แต่ช่างไร้ประโยชน์ เป็นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดและความโศกเศร้า เป็นน้ำตาแห่งความโกรธขึ้งและความหวาดกลัว สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริง ๆ ใช่ไหม

และเมื่อครู่นี้เอง เสียงสอดประสานของเครื่องมือทำสงครามของอิสราเอลเริ่มบรรเลงเพลงอำมหิตอีกครั้ง เมื่อสักครู่นี้เอง มีการระดมยิงปืนใหญ่จากกองทัพเรือของอิสราเอลขึ้นมาบนชายฝั่ง เสียงคำรามของฝูงบิน เอฟ 16 เครื่องบินรบปราศจากพลขับที่น่ารังเกียจ และเครื่องเฮลิค็อปเตอร์อาปาเช่ที่บินว่อน ทั้งหมดนี้ส่วนใหญ่ผลิตในสหรัฐอเมริกาและมอบให้อิสราเอลโดยรัฐบาลสหรัฐอเมริกา

มิสเตอร์โอบามา คุณมีหัวใจหรือเปล่า

ผมขอเชิญคุณมาที่ชีฟาอฺ มาอยู่ที่นี่ซักคืนก็พอ ปลอมตัวมาเป็นพนักงานทำความสะอาดก็ได้

ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าประวัติศาสตร์จะต้องเปลี่ยนไป

ไม่มีใครหรอกที่มีหัวใจและมีอำนาจจะสามารถเดินออกจากเมืองชีฟาอฺไปได้โดยไม่คิดจะหยุดยั้งการสังหารหมู่ชาวปาเลสไตน์อย่างโหดเหี้ยมนี้

แต่คนที่ไม่มีหัวใจและไร้ความเมตตาต่างตั้งหน้าตั้งตาคำนวนผลประโยชน์และวางแผนโจมตีกาซ่าต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง

สายธารแห่งโลหิตจะยังคงไหลรินในคืนที่จะมาถึง ผมได้ยินเสียงการตระเตรียมเครื่องดนตรีเพื่อบรรเลงเพลงมรณะไว้พร้อมแล้ว

โปรดทำอะไรสักอย่างที่คุณจะทำได้เถิด สิ่งนี้ไม่อาจจะดำเนินต่อไปได้อีกแล้ว